Welwillende mensen zijn de wereld niet uit. Tenminste niet als je de ruimtecapsule ISS, waarin drie Amerikaanse ruimtevaarders en een Rus samen aan een project werken, tot onze wereld rekent.
BBC toonde beelden waarop te zien was hoe ze elkaar bij aankomst begin maart warm omhelsden. Wellicht de betere optie als je samen zes maanden in een kleine ruimte doorbrengt. De gedachte om de wereldleiders bij elkaar in een ruimtestation te stoppen, is te mooi om waar te zijn. Ze zouden van daaruit samen naar die kleine blauwe bol kunnen kijken waar zoveel om te doen is.
Ook mooi was een passage op het Arte Amanti Kamermuziek Festival op 23 februari, het moment waarop de oorlog in Oekraïne zijn derde jaar inging. De Russische violist Andrey Baranov, winnaar van de Koningin Elisabeth Wedstrijd 2012, speelde samen met de Wit-Russische Dasha Moroz een prachtig programma, van Wieniavski en Szymanovski over Shubert naar Tchaikovsky. Bij de Méditation van Tchaikovsky aangekomen, meldde Baranov dat ze beiden het ontroerende muziekstuk opdroegen aan ‘the innocent victims of this catastrophic war’. Na een speelser, walsend stukje om de emoties bij muzikanten en publiek even te laten wegzinken, volgde de aankondiging van een toegift. Een melodie van Rachmaninov werd gespeeld ‘in memory of this brave man, a hero who passed away, Aleksei Navalny who was murdered.’
Dat mochten we meemaken in een klein kerkje in het Oost-Vlaamse Moorsel, het publiek netjes opgelijnd op de kerkstoelen en de muzikanten bij het altaar waarachter een zilveren vredesduif niet kon opvliegen.
Ik bedacht dat deze muzikanten de moed hadden om ons en zichzelf te troosten met subtiliteit, schoonheid en hemelse muziek waarvan het bijzonder timbre de vertaling van melancholie en puur verdriet was.
Foto: Andrey Baranov / Dasha Moroz (zie ook arte-amant.be)