AnneTyler werkt met de stofjes en patroontjes waaruit het leven zelf gemaakt is. Zo schrijft ze boek na boek. Het levert geen haute couture van de literatuur op. Maar met comfort reading is niets mis deze dagen. De Amerikaanse schrijfster Anne Tyler verzint levenslijnen en plots aan de lopende band, steeds weer verzeilt een of… Read More »
‘De koloniale tentoonstelling’ is in feite een expositie van een mensenleven. Gabriël Orsenna vertelt zijn leven aan zichzelf en aan de zoon die hij nooit had. Een leven met uitgestalde filosofische, erotische, politieke en historische curiosa, waarbij je als lezer geboeid de zalen en de vitrinekasten afgaat. Aan het einde moet je vaststellen, het is… Read More »
Ieder van ons kent deze ervaring, van het ene ogenblik op het andere shift het leven. Niets is meer wat het leek en de grond onder je voeten wordt drijfzand. Katherine Mansfield beschrijft dat verschijnsel in haar korte verhalen.
Als het niet zoveel overlast voor de bergen zou betekenen, zouden meer mensen het kunnen doen. Tussen aarde en hemel verblijven, niet zo heel ver af van de boomgrens, en gewoon zien wat er met een mens gebeurt. Wie het plan niet tot uitvoering brengt, kan nog altijd ‘De buitenjongen’ van Paolo Cognetti lezen.
Zenboeddhisten weten dat onze gedachten geen feiten zijn maar onrustige golven waar we ons beter niet helemaal door laten overspoelen. Toch laat het hoofdpersonage van ‘De pijnboomeilanden’ van Marion Poschmann uitgerekend dat gebeuren. Gilbert droomt dat zijn vrouw hem ontrouw is en kan vanaf dat moment de gedachte van bedrog niet meer van zich afzetten.
Lamentatie over bedrog in de vriendschap ‘How angry am I? You don’t want to know. Nobody wants to know about that.’ De openingszin van ‘The woman upstairs’ van Claire Messud onthult helemaal waarover het boek gaat, van de eerste bladzijde tot de climax klinken boosheid en frustratie als basso continuo of overdonderende paukenslag. Mijn probleem… Read More »
Mensen trekken de bergen in, laten er hun sporen achter, proberen ze te beheersen of er zich zelfs thuis te voelen. En toch is de hoofdrol in het boek weggelegd voor de bergen. Zij bepalen of het lukt en beslissen uiteindelijk over het lot van hun bezoekers. Cognetti schreef geen autobiografische roman, wel een soort… Read More »
Niets blijft wat het is. Soms vormen extreme omstandigheden de katalysator van een proces van verval. ‘De Wertheims’ is slechts een van de vele verhalen over de teloorgang van een vooraanstaande Joodse familie tijdens het naziregime. Historische ontwikkelingen verstrengelen zich met een persoonlijke geschiedenis. Precies die verknoping weet Tennenbaum nauwgezet te schetsen.
Een dienster die een verhouding heeft met een man uit de klasse waarvoor ze werkt. Niet lang na de eerste wereldoorlog kon je dat wellicht geen uitzonderlijke situatie noemen. Bijzonder wordt het wel wanneer Jane Fairchild, als oude vrouw, nog steeds wordt geïnterviewd over haar succesvolle schrijverscarrière en blijkt dat ze haar geheim altijd bewaarde… Read More »
Het zou geen probleem mogen zijn en als het er een is dan los je het op. Zo ongeveer luidt het advies aan mensen als het erom gaat hun leven in te richten en een gezin met werk te combineren. In ‘mijn tijd’ lag het anders. Dan moest je niet teveel nadenken over hoe je… Read More »
(Chris Vermuyten) – De nieuwste roman van Monika van Paemel “Weduwenspek” is een lijfelijke roman. Bloed en zweet, weinig tranen. Het is een harde roman, verteld met cynische scherpte in een staccato stijl. En toch: er zit ook mededogen en verdriet in, en zelfs liefde, of toch minstens een vleugje begrip.
Als we een beetje krampachtig leven is het omdat we slechts een enkele kans krijgen, tenminste zo denken heel wat mensen erover. In ‘Life after Life’, het nieuwste boek van de Britse Kate Atkinson, schenkt de schrijfster het hoofdpersonage Ursula Todd nochtans een hele reeks levens, als variaties op eenzelfde thema. ‘Tot ze het eindelijk… Read More »