De onderdrukking van Afghaanse vrouwen kan op veel westerse verontwaardiging rekenen. Vluchten ze naar België, dan is hun mensonwaardig bestaan plots niet langer relevant. Toch niet voor de asielinstanties. Blindheid of cultuurrelativisme? Advocaten, mensenrechtenorganisaties en vrouwenrechtenorganisaties trekken aan de alarmbel. Op 8 maart, internationale vrouwendag, protesteren zij in boerka bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen.
[ad#ad1]
De familie Khurana zijn Sikh uit Afghanistan. Het gezin met twee tienerdochters verblijft sinds 2009 in België. Hun asielaanvraag werd afgewezen. Als zij moeten terugkeren, zal Jagdeep, 16 jaar, niet meer naar school kunnen. In Afghanistan gaat geen enkel Sikh-meisje naar school. Dat is eenvoudig te gevaarlijk. In België is zij een heel goede leerling en ze droomt ervan om over een paar jaar aan de universiteit te studeren. Haar toekomst is voor de Belgische asielinstanties niet relevant. Zij mag haar verhaal niet eens vertellen. De zaak van de familie Khurana, Afghaanse Sikh, wordt behandeld op 8 maart 2013 door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, de rechtbank waar beroepen tegen negatieve asielbeslissingen worden behandeld.Hun asielaanvraag werd afgewezen omdat het verhaal ‘ongeloofwaardig’ zou zijn. Nochtans wordt wel geloofd dat zij behoren tot de vervolgde minderheid van niet-moslims. Maar er werd geen rekening gehouden met het lot dat de vrouw en de dochters in Afghanistan wacht. Als vader terug kan naar Afghanistan, dan moeten vrouw en dochters ook mee.
Vervolgd wegens vrouw zijn
Op de website van het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en Staatslozen (CGVS) staat nochtans te lezen: ‘Gendergebonden vervolgingen worden op dit moment in overweging genomen als motieven die aanleiding kunnen geven tot de erkenning van de vluchtelingenstatus.’ Een Afghaanse vrouw, die haar verhaal van onderdrukking en mishandeling aan de Belgische asielinstanties vertelt, krijgt meestal te horen: ‘Dat is allemaal heel erg mevrouw, maar wij onderzoeken hier het verhaal van uw man.’ Begeleide minderjarige meisjes worden niet gehoord.
Hoewel het Commissariaat Generaal voor de Vluchtelingen en Staatslozen een zogenaamde ‘gendercel’ heeft, die de aandacht voor gendergerelateerde onderdrukking had moeten verhogen, treedt die bij Afghaanse vrouwen niet in werking.
Langs Nederlandstalige kant roepen de Nederlandstalige Vrouwenraad, het Vrouwen Overleg Kommitee, Fel – Feministisch en Links en Progress Lawyers Network op om ook asielaanvragen van vrouwen en meisjes, die bij uitwijzing structurele onderdrukking als gevolg van hun vrouw zijn vrezen, ernstig te nemen en hun vrees systematisch mee te nemen als reden om hun bescherming te verlenen.
De organisaties vinden het hypocriet om militair te interveniëren onder het mom van het redden van de vrouw, maar wanneer ze in België geraakt haar in de asielprocedure te negeren.
[ad#ad3]