vrijdag 11 februari 2011 – (Marleen De Geest) – De vanzelfsprekendheid van een bestaande liefde is misschien wel haar grootste vijand. Een paar vragen over en weer kunnen de kleur van de relatie doen opleven.
Met de liefde is er iets vreemds aan de hand. In het begin, bij een ontluikende verliefdheid, willen koppels graag geloven dat ze voor elkaar geboren zijn. Dat ze voortaan niet meer zonder elkaar kunnen en een ander verhaal ondenkbaar is.
[ad#ad1]
Later, als er jaren over de relatie heen gingen en die het patina van vertrouwdheid kreeg, is die gedachte bijna werkelijkheid geworden. Partners hebben lotgevallen en tijd met elkaar gedeeld zodat de hele uitkomst van de liefdesgeschiedenis vooral vanzelfsprekend lijkt.
De vraag is dan of dat nog wel wordt gezien als de vervulling van de initiële wens. Want de liefde gaat doorheen zoveel fasen dat mensen het oorspronkelijk verlangen wel eens uit het oog verliezen. Er is de uitbouw van een loopbaan, er komen kinderen, een huis wordt een thuis en de wisselvalligheden van het leven spelen hun rol.
Na al die jaren is het misschien goed om die vanzelfsprekendheid juist wel eens te beproeven. Niet door de trouwhartigheid uit te dagen, wel door elkaar het verhaal opnieuw te vertellen en na te vragen waarom het zo is gelopen.
Misschien immers denkt u met heimwee aan de spitsvondigheden van de eerste tijd, de etentjes die als verrassingen uit de lucht vielen, de bloemen die zonder expliciete reden in uw handen werden gedrukt, de romantiek die van een gewone stadswandeling een ontdekkingstocht maakte.
Beter dan melancholisch die verloren sfeer na te jagen is het om te zien wat u in de plaats kreeg. De kleine attenties van alledag, het vertrouwen, de tijd en de aandacht waar u mag op rekenen.
Dat is het ogenblik om vragen te stellen waarop het antwoord bij voorkeur is: ‘omdat jij het bent, omdat ik het ben’.
[ad#ad3]