‘Je kunt beter met drie C’s toegelaten worden op een mindere universiteit en er gelukkig mee zijn dan dankzij drie A’s en veel studieleed naar Cambridge gaan.’ Op BBC radio becommentarieerden twee leerkrachten deze uitspraak van een collega en vertelden hoe zij hun leerlingen op de toekomst voorbereiden.
[ad#ad1]
Heel binnenkort vieren laatste jaars uit het secundair onderwijs hun ‘laatste honderd dagen’. Dat betekent meteen dat ze voor een stevige switch in hun schoolse carrière staan en opdoemende vragen daarbij zijn ‘hoe zwaar weegt ambitie en wat wil ik met de rest van mijn leven?’
Het antwoord daarop, zo weten wij inmiddels, is geen constante. Het fluctueert wat in het tempo van gebeurtenissen. Niettemin moet op een bepaald ogenblik een knoop worden doorgehakt en iedereen weet hoe moeilijk een studiekeuze voor een achtien- of zo ongeveer- jarige is. De attitude van de omgeving, leraren en ouders, kan dan wel eens zwaar doorwegen.
BBC radio reflecteerde samen met twee leraren over de uitspraak
‘Je kunt beter met drie C’s toegelaten worden op een mindere universiteit en er gelukkig mee zijn dan dankzij drie A’s en veel studieleed naar Cambridge gaan.’
In deze uitspraak zit het idee van balans tussen inspanning en beloning vervat. Als de studie bloed, zweet en tranen kost, is het misschien niet raadzaam om voor een intensieve opleiding te kiezen, zo klinkt erin door, tenslotte moet een mens ook nog zijn persoonlijk geluk nastreven. En dan is de vraag, waar ligt dat persoonlijk geluk?
Alvast een leraar is het helemaal niet met de uitspraak eens. Hijzelf stimuleert zijn leerlingen om tot het uiterste te gaan, om alles te realiseren wat in hen zit. ‘Cambridge’ of een andere hooggegrepen studieplek kan hen waarschijnlijk aan een goede baan helpen en de weg naar een mooie professionele toekomst bereiden. Als jonge mensen tijdens hun studiejaren niet alles op alles zetten, zullen ze dat de rest van hun leven betreuren, was de stellige overtuiging van deze leraar.
Zijn collega ziet het helemaal anders. Natuurlijk moeten leerlingen worden gestimuleerd om optimaal te presteren. Maar daarom hoeven ze geen duizend angsten te doorstaan. En dat is wel het geval als de druk en het studieniveau te hoog zijn. Studeren moet een beetje relax kunnen en ruimte voor andere dimensies in de ontwikkeling laten. Een adolescent hoeft niet per se het allerhoogste na te streven ten koste van zijn psychische en misschien fysieke gezondheid.
Bovendien vindt deze man het belangrijk om steeds een plan B achter de hand te houden. Lukt een bepaalde studie niet dan hoeft dat niet noodzakelijk een mislukking te zijn. Het kan gewoon betekenen dat de opleiding de student niet echt goed lag en allicht ook niet het beroep dat zich in het verlengde ervan uitstrekt. Plan B kan wel de juiste keuze zijn en dat weet je dan wel zeker omdat je het andere ook hebt geprobeerd.
[ad#ad3]