‘Het lijkt me dat een echt elegante vrouw het aan zichzelf is verplicht om op haar eigen oordeel te vertrouwen, tenminste als ze er niet wil uitzien zoals iedereen en zo een anonieme figuur wordt in de grote massa van vrouwen die almaar beter maar steeds uniformer gekleed gaat’. Een gedachte uit 1964 van de toenmalige Franse stijlgoeroe madame Dariaux die vandaag nog relevant kan zijn.
[ad#ad1]
Soms moet een mens het doen met wat voor handen is. Bijvoorbeeld wanneer je je laatste boek hebt dicht geslagen en je in Riga verblijft waar boekhandels schaars zijn en de beschikbare Engelstalige boeken een schamel boekenrekje beslaan. Behalve ‘Fifty Shades of Grey’, lag er welgeteld een boek uitgestald, ‘Elegance’ van Kathleen Tessaro.
Dit chicklitboek is niet nieuw, het dateert van 2003 en werd in 2011 als paperback uitgegeven. Kathleen Tessaro’s eerste roman vertoont parallellen met haar eigen levensloop. De Amerikaanse schrijfster woont in Londen en is tot dusver drie keer getrouwd en drie keer gescheiden om er uiteindelijk achter te komen dat ze niet het type vrouw is dat gehuwd kan zijn.
In ‘Elegance’ vertelt een Amerikaanse would be actrice in Londen, Louise genaamd, over haar huwelijk als aflopende zaak en hoe ze zichzelf opnieuw opbouwt aan de hand van nieuwe outfits en een andere stijl. Mooi is wel dat ze met flash backs aangeeft hoe haar onwennigheid met kleren is ontstaan. Dan blijkt, herkenbaar voor meerdere vrouwen wellicht, hoe ingrijpend de moeder kan zijn als het gaat over het zelfbeeld van de dochter. Louise’s moeder kleedde zich slonzig terwijl ze haar dochtertje met de meest opzichtige kleren opdofte. Met die voorgeschiedenis is het voor Louise niet makkelijk om zichzelf opnieuw uit te vinden.
Kleine kunst
Daarom is Louise’s verhaaltje verweven met het stijladvies dat de Franse madame Dariaux al in 1964 te boek stelde in ‘A Guide to Elegance: For Every Woman Who Wants to Be Well and Properly Dressed on All Occasions’. Madame Dariaux tekende niet alleen voor haar eigen collectie maar was dertig jaar lang directrice van het haute couture huis Nina Ricci.
En wie zou niet soms haar eigen stijladviseur bij de hand willen hebben, op die cruciale maar onbestemde momenten waar de dresscode niet helemaal duidelijk is en je absoluut niet als de aangeklede kerstboom wil worden herinnerd.
Elegant wil je natuurlijk wel gezien worden. Volgens Geneviève Antoine Dariaux is elegantie een zekere harmonie die iets van schoonheid weg heeft, met dat verschil dat het laatste een gift van de natuur is en het eerste een soort van kunst. Al vond ze kunst een groot woord voor de kleinere vorm die zij beoefende maar waarvan ze wel haar levensmissie maakte, een gewone vrouw omtoveren tot een elegante verschijning. Voor hen die niet de tijd of de ervaring hebben om zich elegant te kleden, wilde madame Dariaux haar verbeelding binnenste buiten keren, die vrouwen waren haar liefste klanten en voor hen schreef ze het boekje.
De gids van madame Dariaux is opgebouwd rond alfabetische trefwoorden. Al bij accessoires komt ze streng uit de hoek, geef nooit aan de verleiding toe om voor goedkoop te kiezen als het om handtassen of schoenen gaat. Spaar desnoods het eten uit je mond of beperk je tot enkele exemplaren maar koop kwaliteit, de investering is de kortste weg naar elegantie.
Comfort is dan weer de publieke vijand van elegantie wanneer het een doel op zich wordt. Enkel wanneer je wordt uitgenodigd voor een verblijf op een yacht, helemaal aan het eind van het verhaal dus, krijg je de ultieme kans om te laten zien dat je niet bang bent om zonder make up te verschijnen en je elegantie op eenvoud berust.
Koester je kleren
Gesofisticeerde eenvoud, daarrond draait het trouwens allemaal in de visie van Dariaux op elegantie. Niet noodzakelijk heel duur maar wel mooi en vrouwelijk. En zeker hoef je niet bij iedere collectiewisseling naar de boutique te hollen om je de allerlaatste vondsten aan te schaffen. Parijse vrouwen beschikken over een uiterst beperkte maar exquise garderobe.
Madame Dariaux spreekt koesterend over kledingstukken als waren het je levende lievelingen, zo zijn truitjes de grootmoeders van de mode, warm, liefhebbend en vergevingsgezind, met de nodige zorg en aandacht vergezellen ze je jaren zonder dat ze hun leeftijd laten zien. Lingerie is dan weer je bondgenoot aan het eind van de dag wanneer liefdevolle en ongeduldige handen de rits van je jurk naar beneden halen.
Toch tekent zich een paradox haarscherp af. Want door haar gids te raadplegen zondig je tegen het belangrijkste stijladvies van madame Dariaux – vertrouw op je eigen oordeel, vind je eigen stijl en blijf erbij, luister niet naar het advies van anderen, ook niet van je man.
Maar madame Dariaux was vindingrijk, zelfs een beetje uitgekookt en breide een superelegante mouw aan dit probleem. Na het hele alfabet te zijn afgelopen keert ze terug naar de A van ‘age’. Dan blijkt dat elegantie met de jaren komt en er dus wel degelijk een leerproces overheen gaat, en een handboek.
Met de leeftijd moet volgens madame Dariaux ook de wetenschap komen dat je, ondanks de terechte strijd tegen rimpels, teveel kilo’s en dubbele kinnen, de kamp filosofisch moet opnemen.
‘It’s far better to settle down without vain regrets to a life filled with the rewards of past efforts (…) instead of sulking like little girls when we are far too old to cast ourselves in such a childish role.
Elegance can be acquired only at the price of numerous errors that are best remembered with good humour. And in the end, it is in the moment when we forget ourselves entirely that we are at our most beautiful.’
[ad#ad3]