woensdag 16 maart 2011 – (mdg) – De gladde en gave ‘Mad Men’ met brillantine in het haar en hun gestroomlijnde tegenspeelsters zijn ver weg in de fotografie van Vivian Maier. Het leven in Chicago in de jaren vijftig en zestig van vorige eeuw dat zij in beeld bracht kan niet makkelijk zijn geweest. De street photography van de voormalige kinderoppas-fotografe wordt voor het eerst getoond.
[ad#ad1]
Het is een raadsel waarom de Amerikaanse fotografe Vivian Maier haar schatten met niemand deelde. Ze was al oud en ziek toen John Maloof op een veiling een doos met ruim honderdduizend negatieven, twintigduizend afgedrukte foto’s en massa’s onontwikkelde films kocht en de prachtige getuigenis uit het midden van de twintigste eeuw ontdekte.
Groezelige straatkinderen, moeders met huilbaby’s, eenzaten, paartjes die in elkaars armen slapen op een bank van een autobus of trein, dronken mannen die door de politie van de straat worden geplukt. Maier toonde de kwetsbaarheid van mensen, hun nietigheid in verhouding tot de streetscape van de grootstad, hun onvermogen om in die buurt gelukkig te zijn of hun ontroerende pogingen om zich in het foeilelijke Chicago toch mooi te maken.
John Maloof legde volkomen toevallig de hand op het beeldmateriaal toen hij research deed voor een historisch naslagwerk over de stad Chicago. Slechts mondjesmaat kon hij informatie over de auteur van de foto’s verzamelen. Zo kwam hij te weten dat Maier in New York werd geboren als dochter van Europese immigranten, haar moeder was Française. Bijna haar hele leven woonde ze in Chicago waar ze als kindermeisje werkte. In haar vrije uren trok ze met haar camera door de stad en maakte quasi geïmproviseerd rake momentopnamen met een bijzondere compositie.
De manier waarop Maier haar omgeving en de mensen fotografeerde, brengt tegelijk haar innerlijke wereld in beeld.
Maloof ontdekte dat Maier in 1959 een soort van wereldreis maakte, ze reisde alleen naar Egypte, Bangkok, Thailand, Taiwan, Vietnam, Indonesië, Frankrijk en Italië.
Het is een grappige oefening om je voor te stellen wat Vivian Maier zou hebben gedaan in een tijd als de onze waarin zowat iedereen drumt om een forum te krijgen en of ze haar werk ook volkomen toegedekt zou houden. Volgens de eigenaars van ‘Central Camera’, een honderd en tien jaar oude fotozaak in Chicago waar Maier wel eens filmpjes aankocht, was ze bepaald eenzelvig en afstandelijk maar heel bijzonder. Ze bleek niet van Amerikaanse films te houden maar wel van buitenlandse producties.
Tachtig foto’s van Vivian Maier werden door Galerie Hilaneh von Kories in Hamburg samengebracht in een tentoonstelling met de titel ‘Twinkle, Twinkle, little star’ die loopt tot eind april.
Lens – New Street Photography, 60 Years Old
[ad#ad3]