[ad#ad1]
Zeventig procent van Amerikaanse werknemers voelt zich niet bij zijn werk betrokken. Merkwaardig genoeg tonen vrouwen zich meer geëngageerd op de werkvloer. De grotere flexibiliteit die ze genieten, zou hiervoor wel eens de verklaring kunnen zijn.
Ze slaapwandelen doorheen de werkdag of functioneren op automatische piloot. Liefst zevenhonderd miljoen Amerikanen, of zeventig procent van alle werknemers, hebben zich gevoelsmatig van hun werk afgekeerd, aldus recent onderzoek door Gallup. Het kan ook erger, sommigen saboteren de organisatie.
Volgens het onderzoek kan de werknemerspopulatie in drie groepen worden onderverdeeld. Een derde is actief bij het werk betrokken en toegewijd.
Ruim de helft of 52 procent is niet geëngageerd en gevoelsmatig afwezig. Deze categorie investeert tijd in het werk maar geen energie of passie.
Achttien procent is actief niet betrokken, dat wil zeggen dat deze werknemers expliciet inspanningen doen om de productiviteit te dwarsbomen en de organisatiecultuur kapot te maken. Ze voelen zich niet enkel ongelukkig op het werk. Vanuit hun negatieve gevoelens handelen ze ook, ze ondermijnen stelselmatig wat betrokken medewerkers realiseren.
Welzijn voorondersteld
Intrigerend genoeg en ondanks genderongelijkheden wat betreft aanwerving, loon en promotiekansen, zijn vrouwen op de werkplek juist meer geëngageerd dan hun mannelijke collega’s.
Er is een licht maar statistisch significant verschil, 33 procent van de vrouwen is actief betrokken bij het werk tegen 28 procent van de mannen. Dit verschil blijkt vrij constant want het vorig Gallup onderzoek kwam uit op een voorsprong met zes procent van vrouwen ten opzichte van mannen wat toewijding op het werk betreft.
Gallup geeft geen verklaring voor de vaststelling. Maar misschien kunnen andere onderzoeksresultaten hierbij wel helpen.
Zo blijkt dat 39 procent van alle werknemers regelmatig buiten de werkplek aan de slag gaat. Van deze groep is 32 procent bij het werk betrokken tegen 28 procent van dezen die altijd op de werkplek aanwezig moeten zijn.
De flexibele werktijden zouden wel eens de doorslag kunnen geven. Meer dan extra vakantiedagen of arbeidsduurvermindering zou flexibiliteit het welzijn van medewerkers verhogen. Toegewijde werknemers met veel vrijheid ervaren 44 procent meer welzijn dan de werknemers die zich van het werk afkeerden en geen flexibiliteit genieten.
Emotioneel bevrijd
Volgens de Amerikaanse psycholoog Frederick Herzberg, deskundige inzake motivatie op het werk, is welzijn een basisconditie. Ze wordt voorondersteld voor mensen creatief of productief kunnen functioneren. Flexibiliteit zou als een secundaire arbeidsvoorwaarde kunnen worden gezien en als dusdanig een ‘hygiënefactor’ vormen met een impact op de motivatie.
Aangezien vrouwen als zorgdragers meestal meer van de mogelijkheden om flexibel te werken gebruik maken, is het logisch dat ze er zich ook beter bij voelen.
Zelf bepalen wanneer ze aan de slag gaan, verlicht de druk. Ze voelen zich emotioneel bevrijd wat in een groter rendement voor de organisatie resulteert.
De vastgestelde verschillen in betrokkenheid tussen vrouwen en mannen zouden dus geen psychologische verklaring hebben of een genderkwestie zijn. Alles draait om de organisatie van het werk en de werkgever kan aldus een invloed op de betrokkenheid van zijn medewerkers uitoefenen. En het hoeft evenmin een voorrecht voor de vrouwelijke medewerkers te zijn, ook mannen kunnen ervoor kiezen om meer flexibel te werken om zo beter op het gezin afgestemd te zijn. Zo te zien wordt alles en iedereen daar gelukkiger van.
[ad#ad3]