donderdag 30 september 2010 – (Marleen De Geest) – Als baby zijn oogjes uitkijkt en zijn oortjes spitst heeft hij wel iets van een piepklein vogeltje dat vol verwachting mama vogel volgt. Niet toevallig, volgens onderzoek van de universiteit van Utrecht leren baby’s praten zoals vogeltjes leren zingen.
[ad#ad1]
Kleine zebravinkjes die het liedje van ‘de groten’ leren, zetten hetzelfde deel van de hersenen in als baby’s die taal verwerven. Die bevinding is volgens onderzoeker Johan Bolhuis van de universiteit van Utrecht belangrijk voor de studie van het menselijk brein en om te achterhalen hoe nieuwe stof in het geheugen wordt opgeslagen.
Net als vogels leren baby’s door imitatie van de voorbeelden. Hoe jonger ze ermee beginnen, hoe makkelijker dat gaat. Kleine kinderen en vogeltjes zijn als sponsen die alles opzuigen waarmee ze in aanraking komen.
Daarna moeten ze heel veel oefenen. Het verschil tussen goede en slechte leerlingen wordt al snel duidelijk bij observatie. Van zebravinken is trouwens ook bekend dat hoe meer ‘lettergrepen’ hun liedje telt, hoe intelligenter ze zijn. Hoe slim ze zijn wordt afgemeten aan hun vermogen voor probleemoplossend denken bij het zoeken van voedsel. En als baby veel nootjes op zijn zang heeft, wordt hij wellicht ook een persoontje om rekening mee te houden.
Slaap zou bij het leren een belangrijke rol spelen, zowel voor zebravinken als voor baby’s. Uitgeslapen is het makkelijker om nieuwe dingen te leren. Ook voor grote kinderen en volwassenen geldt de aanbeveling, bijvoorbeeld voor een examen, voldoende en goed te slapen.
Bolhuis geeft toe dat zijn onderzoek op het eerste gezicht een tikkeltje bizar kan lijken, heel wat volkswijsheden bevestigt en niet meteen praktisch nut heeft. Toch is het volgens hem belangrijk om alle middelen in te zetten die de werking van het geheugen in kaart brengen, bijvoorbeeld in verband met de studie van de ziekte van Alzheimer.
[ad#ad3]