Overbezorgde mama’s houden baby’s uit hun slaap

Door | mei 3, 2012

Met jonge kindjes in huis zijn ouders niet zeker van hun nachtrust. Een nieuwe Amerikaanse studie wees echter uit dat lang niet altijd de baby de slaap van mama verstoort. Overbezorgde moeders met depressieve neigingen zorgen er zelf voor dat de slaap van hun kindjes wordt onderbroken.

[ad#ad1]

In jonge gezinnen gaat het er ’s avonds of ’s nachts niet altijd even rustig aan toe. Nare dromen, dorst en krokodillen onder het bed bedreigen soms een gezond waak slaap ritme. Dikwijls vallen er onschuldige oorzaken aan te duiden, zo bijvoorbeeld kan avondlicht dat door kieren van de gordijnen gluurt kindjes het inslapen beletten. Of er heerst teveel opwinding voor het slapengaan. Of er ontbreekt een vast ritueel dat kinderen, en hun ouders, klaar maakt voor de nachtrust.

Uit recent onderzoek van Pennsylvania State University blijkt nu dat depressieve gevoelens bij de moeder een verstoorde nachtrust bij jonge kinderen voorspellen.

Natuurlijk kan men ook de bedenking maken dat de onderbroken nachten en de zorg voor het kindje het gemoed van de mama naar beneden halen. Toch wijst de studie eerder op het omgekeerde.

Daarbij werden vijfenveertig kindjes tussen een en 24 maanden en hun mama’s gevolgd. Nauwgezette observatie van video opnames, dagboeken van de mama’s over het slaappatroon van hun baby en een kwalitatieve bevraging, wezen uit dat het gedrag van de moeder een impact heeft op de slaap van het kind.

Zo bijvoorbeeld hebben mama’s de neiging om hun slapende baby toch op te pakken. Overbezorgde moeders reageren op geluidjes die eigenlijk geen respons vragen. Ze nemen de baby’s bij zich in bed om hun eigen bezorgdheid te temperen en zo hun persoonlijk emotioneel comfort te garanderen.

Slaapproblemen bij kinderen worden wel eens chronisch en kunnen psychische en gedragsmoeilijkheden veroorzaken en de leermogelijkheden beïnvloeden. Luisteren en controleren is zeker nodig. Maar rust laten waar rust heerst, is even sterk aan te bevelen in een periode waarin mama’s en hun baby’s subtiel maar voortdurend signalen uitwisselen.

[ad#ad3]

Een reactie achterlaten