Optimisten zijn doorgaans meer succesvol dan pessimisten. Niet omdat de omstandigheden altijd meezitten maar omdat ze er desondanks hard en hartstochtelijk tegenaan gaan.
Optimisten leven niet in een andere wereld dan pessimisten, ze dragen geen roze bril, evenmin zijn ze blind voor de euvels en problemen. Wat hen vooral doet verschillen van pessimisten is een specifiek doel, een overtuiging dat een welbepaald iets kan en moet worden gedaan. En dat ze mits hard werken en passie hun doel ook bereiken.
Dat is althans de visie van de Brit Mark Stevenson, communicatie- en computerspecialist, tevens basgitarist, zanger en medewerker van ‘The School of Life’ in Londen.
[ad#ad1]
Optimisten zijn niet te beroerd om wantoestanden aan te klagen waarbij ze de ruimte voor verbetering onderstrepen. Het groot gevaar bestaat erin dat ze door cynici worden geneutraliseerd of zelfs ronduit bekampt, vooral wanneer negativiteit of vrees voor het creatieve in de bedrijfscultuur overheerst.
Maar de optimist zet door. Want samen met grote denkers weet hij, ‘je bent wat je doet’. De pragmatische optimist zal daaraan toevoegen, en wel in de omstandigheden waarin je je bevindt.
Er zijn immers genoeg mensen die zichzelf niet zo miserabel vinden als ze lijken. Ze zouden het wel anders aanpakken als er maar voldoende tijd of geld of goodwill etc. voor handen was. Maar in de realiteit moet men nu eenmaal werken met de mogelijkheden die er zijn.
De optimist is daarom altijd druk bezig. Terwijl anderen tijd verliezen met uitstellen of wachten op de geschikte situatie is de optimist al aan de slag. De achttiende eeuwse Amerikaanse allround man Benjamin Franklin, hij was politicus, wetenschapper en moralist, zei het al. ‘Als je iets wil voor elkaar krijgen, vraag het aan een drukbezet mens.’
Maar dat wil niet zeggen dat je altijd een vastomlijnd plan hebt. Precies zoals Martin Luther King ook geen vijfstappenplan had om een wereld zonder racisme te creëren, legt Stevenson uit. Je werkt en op die manier gaan de omstandigheden met je mee werken en komen dingen in beweging.
En inmiddels leer je een heleboel, stelt Paul Van Tongeren, Nederlands filosoof en hoogleraar ethiek in Nijmegen en Leuven. Precies door te handelen, ontdek je de betekenis van wat je doet.
Het leven zit nu eenmaal zo in elkaar dat je veel niet in de hand hebt en je kunt lang niet altijd weten waar je gaat uitkomen. Maar door iets te doen, melden zich nieuwe kansen en krijgen de dingen zin. Een beetje zoals een kunstenaar die ‘het’ tijdens het scheppingsproces laat gebeuren, moet ieder mens zijn werk volbrengen.
[ad#ad3]