Routine en inspiratie zijn dikke vrienden

Door | juni 18, 2013

U hebt belangrijk werk te doen, iets ongezien en creatief misschien. Maar u talmt, u loopt nog maar eens langs de koffiehoek of checkt uw mail. Niets dat niet kan wachten, en toch krijgt het voorrang op wat u eigenlijk wil doen. U maakt zichzelf wijs dat de inspiratie zo dadelijk neerstrijkt. Die blijft echter uit tenzij u gewoon plichtmatig uw taak aanvat.

[ad#ad1]

Misschien zijn grote kunstenaars of wetenschappers wel de meest plichtsbewuste mensen die er zijn, velen houden maniakaal vast aan routines en delen hun dag in functie van hun werk in. Bevlogenheid of nachtelijke passages van inspiratie zijn eerder zeldzaam. Of zoals Thomas Edison, uitvinder van de gloeilamp wist, het geniale bestaat voor 99 procent uit transpiratie en voor een procent uit inspiratie.

Toch raken heel wat mensen niet uit de startblokken als een belangrijk werk op hen wacht. Uitstelgedrag en de neiging om uitgerekend dan triviale dingen te doen, zijn menselijk. Maar precies dat werkt het gebrek aan focus in de hand. Op die manier blijkt het werk waaraan u niet begint het meest vermoeiend te zijn, al het andere levert immers energie op.

Eigen verantwoordelijkheid

Jocelyn K. Gley is hoofdredacteur van de site 99U, insights on making ideas happen. Heel wat mensen hebben wel ideeën maar die blijven losse flodders. Waar het op aan komt, is de ideeën te realiseren.

Routine is daarbij onmisbaar. Gewoon op gezette tijden gaan zitten en beginnen, niet opstaan voor u weet hoe u straks verder zult gaan. Dat laatste is bijvoorbeeld een sluitend advies van de Columbiaanse schrijver Gabriel Garcia Marquez.Allicht volgens dat stramien redigeerde Jocelyn K. Gley zelf het boek: ‘Manage your Day to Day. Build your routine, find your focus & Sharpen your Creative Mind’. Het boek ruimt blokkades op, bestrijdt uitstelgedrag en schakelt de demon van het perfectionisme uit.

Alles begint met de aanbeveling die Scott Belsky, stichter van de site Behance aangaande creatief werk in diverse domeinen, in het boek geeft. Die luidt: stop met anderen of de omgeving de schuld te geven van uw getreuzel en neem uw persoonlijke verantwoordelijkheid.

Vroeger zal een vogel die van boom tot boom vloog ook wel voor de natuurlijke afleiding hebben gezorgd. Vandaag wordt volgens Belsky het uitstelgedrag extra in de hand gewerkt door het online werken. Maar in elk geval moeten we ophouden met ons gebrek aan focus aan uitwendige factoren toe te schrijven.
Wie iets wil bereiken dient zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen. Routine opbouwen, pro-actief en systematisch werken en de gewoonten optimaliseren, vormen basisvoorwaarden om een idee concreet te maken.

Altijd moet u dat doen wat het belangrijkst is om het concept te realiseren. Een dagelijkse kleine bijdrage blijkt op termijn in een groter resultaat uit te monden dan een eenmalige stunt.
Wie slechts sporadisch werkt, verliest de focus en wordt verward en verstrooid, de doelstelling vervaagt.
Wie regelmatig werkt, houdt zijn geest waakzaam en betrokken op de taak. In het brein zoemt er constant iets op de achtergrond dat hem of haar bezig houdt. Daardoor duiken verbanden op, objecten of gebeurtenissen lijken bij het werk te kunnen worden ingeschakeld.

Faalangst

Door op gezette tijden te werken, verdwijnt de vrees dat u het eigenlijk niet kunt. U ervaart dat het lukt, u doet het immers.
Uitstelgedrag wordt vaak door onbewuste faalangst in gang gezet. Het belet dat u het volgend moment aan uw werk begint. Diep van binnen zijn mensen altijd een beetje bang om zichzelf teleur te stellen. Om te moeten vaststellen dat ze iets niet voor elkaar krijgen wat nochtans in gedachten al een zekere vorm heeft aangenomen. Daarom wachten ze op een signaal, een soort van aanmoediging of een externe inspiratiebron. Maar zoals gezegd, komt die niet dan wanneer men ook effectief aan de slag gaat.

De juiste stemming vinden is al evenmin een geldig argument. De laat-romantische Russische componist Tsjaikovski zei hierover: ‘Een zichzelf respecterend kunstenaar kan zich niet verschuilen achter het voorwendsel dat hij niet in de stemming is.’ De Amerikaanse Nobelprijswinnares voor literatuur Pearl S. Buck die een prachtig oeuvre bij elkaar schreef, was het helemaal met Tsjaikovski eens: ‘Ik wacht niet op de stemming. Op die manier bereik je niets. Je geest moet gewoon weten dat hij aan het werk moet.’

En de Chileens-Amerikaanse schrijfster Isabel Allende stelt streng: ‘Je mag niet enkel schrijven als je er zin in hebt, ook en vooral wanneer je geen zin hebt, moet je aan het werk.’

[ad#ad3]

Een reactie achterlaten