Bernard Pivot schreef een boekje over vriendschap. ‘Amis, chers amis’ is uiteraard een ode aan die bijzondere band tussen mensen. Geschreven uit de losse pols en met de nadruk op de fundamentele vrijblijvendheid van het gevoel, ‘Eh bien, je préfère les amitiés moins cadrées, plus fluides, plus ouvertes aux fragilités humaines et aux caprices du… Lees meer »
Wie lang genoeg leeft, ziet de wereld verschuiven. In ‘An Artist of the Floating World’ van Kazuo Ishiguro wordt zorgvuldig beschreven hoe de kunstenaar Masuji Ono bijdroeg aan de militarisering van Japan en hoe hij na de oorlog toch zijn kalme leventje kan verder zetten. Kazuo Ishiguro is een Japans-Britse schrijver. Hij werd in… Lees meer »
Als een mens ouder wordt schuift hij langzaam, maar zeker, naar de rand. Van het vermeende ‘er toe doen’ naar het, misschien nog sterker vermeende, ‘er niet meer toe doen’. Het is de tijd die dat met ons doet. Het overkomt zelfs schrijvers, het gevoel bekruipt misschien zelfs de Italiaanse auteur, germanist en filosoof Claudio… Lees meer »
Ik heb het geprobeerd, sommige mensen worden er ronduit boos van als je zegt dat ‘geluk niet in het plan zit’. Meer nog als je vertelt dat je dat hebt gelezen in ‘The Consolations of Philosophy’ en nog meer als je beweert er wel iets troostends in te zien. Alain de Botton distilleerde nogal wat… Lees meer »
In ‘Sapiens, een kleine geschiedenis van de mensheid’ stelt Yuval Noah Harari onbarmhartig vast dat de Homo sapiens de grootste ecologische ramp vormt die de aardbol had kunnen overkomen. Door de cognitieve revolutie, een fase waarin het brein een reuze sprong maakte, ging Sapiens razendsnel evolueren. Zo snel dat geen enkele andere mensensoort of dier… Lees meer »
‘De koloniale tentoonstelling’ is in feite een expositie van een mensenleven. Gabriël Orsenna vertelt zijn leven aan zichzelf en aan de zoon die hij nooit had. Een leven met uitgestalde filosofische, erotische, politieke en historische curiosa, waarbij je als lezer geboeid de zalen en de vitrinekasten afgaat. Aan het einde moet je vaststellen, het is… Lees meer »
Over de Nederlandse schilder Vincent van Gogh (1853 – 1890) wordt gezegd dat hij op zijn minst een beetje gek moet zijn geweest. Bij het lezen van zijn brieven groeit de wens dat meer mensen zo menslievend, evenwichtig, scheppend en dapper als hij zouden zijn.
Ieder van ons kent deze ervaring, van het ene ogenblik op het andere shift het leven. Niets is meer wat het leek en de grond onder je voeten wordt drijfzand. Katherine Mansfield beschrijft dat verschijnsel in haar korte verhalen.
Als het niet zoveel overlast voor de bergen zou betekenen, zouden meer mensen het kunnen doen. Tussen aarde en hemel verblijven, niet zo heel ver af van de boomgrens, en gewoon zien wat er met een mens gebeurt. Wie het plan niet tot uitvoering brengt, kan nog altijd ‘De buitenjongen’ van Paolo Cognetti lezen.
Omdat we nog zo zelden met een echte brief worden verwend, kan het leuk zijn om de gepubliceerde correspondentie van anderen te lezen. Zo genoot ik heel erg van twee boeken met verzamelde brieven, de ‘Brieven van van Gogh’, in hoofdzaak aan zijn broer Theo, en de correspondentie van Joseph Roth en Stefan Zweig. In… Lees meer »
Zenboeddhisten weten dat onze gedachten geen feiten zijn maar onrustige golven waar we ons beter niet helemaal door laten overspoelen. Toch laat het hoofdpersonage van ‘De pijnboomeilanden’ van Marion Poschmann uitgerekend dat gebeuren. Gilbert droomt dat zijn vrouw hem ontrouw is en kan vanaf dat moment de gedachte van bedrog niet meer van zich afzetten.
Een Israëlische vrouw en een Palestijnse man worden op slag verliefd op elkaar. Ze beleven een hartstochtelijke, overweldigende, warme liefdesrelatie zonder toekomstperspectief. De Israëlische schrijfster Dorit Rabinyan kwam omwille van deze betekenisvolle en prachtige roman ‘Grensleven’ in haar land in het verdomhoekje terecht.