Als het boek ‘Olga’ van Bernhard Schlink uit is, heb je een heel leven achter de rug. Enkele geluksmomenten laten het oplichten, het grootste deel ervan is wachten, hopen en net niet wanhopen omdat het teveel pijn doet. En doorgaan, almaar doorzetten in de cadans van onvermijdelijkheid. Met ‘Olga’ schept Bernhard Schlink een sterke vrouw.… Lees meer »
Lamentatie over bedrog in de vriendschap ‘How angry am I? You don’t want to know. Nobody wants to know about that.’ De openingszin van ‘The woman upstairs’ van Claire Messud onthult helemaal waarover het boek gaat, van de eerste bladzijde tot de climax klinken boosheid en frustratie als basso continuo of overdonderende paukenslag. Mijn probleem… Lees meer »
Van een trollenfamilie hoeven we niets over het leven te leren. Of toch? Wie de boeken van Tove Jansson over de moeminfamilie leest, kan zich warmen aan hun kalme levensvreugde, hun liefdevolle omgang met elkaar en hun vrienden. Tove Jansson (1914 – 2001) was schrijfster en beeldend kunstenaar. Ze werd geboren in een Zweedstalige Finse… Lees meer »
Een passie voor de zee heeft natuurlijk met golvend water te maken en met de elementen die haar kleur en temperament bepalen. En, zoals bij elke liefde gaat de verhouding ook over jezelf. Wat zoekt een mens bij de zee, welk antwoord geeft ze op vragen? En wat doet ze met ‘landvasten’?
In sommige romans vormt de taal het verhaal. Dat is ook het geval voor ‘Donker woud’ van Nicole Krauss. Krauss’ taal heeft een heel apart parfum dat aan een andere wereld herinnert. In dit geval een plek met heel verschillende mogelijkheden dan deze die zich lijken af te tekenen. Wat de Amerikaans-Joodse Nicole Krauss in… Lees meer »
Mensen trekken de bergen in, laten er hun sporen achter, proberen ze te beheersen of er zich zelfs thuis te voelen. En toch is de hoofdrol in het boek weggelegd voor de bergen. Zij bepalen of het lukt en beslissen uiteindelijk over het lot van hun bezoekers. Cognetti schreef geen autobiografische roman, wel een soort… Lees meer »
Niets blijft wat het is. Soms vormen extreme omstandigheden de katalysator van een proces van verval. ‘De Wertheims’ is slechts een van de vele verhalen over de teloorgang van een vooraanstaande Joodse familie tijdens het naziregime. Historische ontwikkelingen verstrengelen zich met een persoonlijke geschiedenis. Precies die verknoping weet Tennenbaum nauwgezet te schetsen.
‘De wereld vergeten’ van Maria Dueñas is een sloom verhaal met vaart verteld. Een bizarre combinatie.Je kiest een boek uit om te lezen, of het boek kiest jou, omdat er ‘iets’ tussen jullie twee op gang komt. In het begin is het een nauwelijks waarneembare vonk die over springt en eenmaal goed op weg wordt… Lees meer »
Altijd zijn Meir Shalevs verhalen in de Israëlische grond geworteld. En bovendien met de levens daar verstrengeld. In ‘Aantekeningen van een wildtuinier’ is het eerste zeker waar en zijn mensen vooral belagers van de tuin. Shalev heeft het immers over zijn bijna intieme verhouding met het stukje land dat bij zijn huis hoort waarin hij… Lees meer »
Een dienster die een verhouding heeft met een man uit de klasse waarvoor ze werkt. Niet lang na de eerste wereldoorlog kon je dat wellicht geen uitzonderlijke situatie noemen. Bijzonder wordt het wel wanneer Jane Fairchild, als oude vrouw, nog steeds wordt geïnterviewd over haar succesvolle schrijverscarrière en blijkt dat ze haar geheim altijd bewaarde… Lees meer »
De man zonder eigenschappen van Robert Musil (M.J.H. De Geest) – Veel boeken zijn geschreven over wat is en hoe het is, hoe het beter zou zijn en hoe het er op zijn slechtst kan uitzien. Weinig boeken hebben de bestaande wereld als een van de vele mogelijke als expliciet thema, de eeuwige aarzeling tegenover… Lees meer »
Een verhaal over dingen die te zwaar om dragen zijn – (M.J.H. De Geest) – Hoe is het om zoveel pijn op papier vast te pinnen, hoe kun je het, vroeg ik me af bij het lezen van ‘Het Grote Huis’ van Nicole Krauss. De schrijfster van haar kant vroeg zich af hoe is het… Lees meer »