‘De koloniale tentoonstelling’ is in feite een expositie van een mensenleven. Gabriël Orsenna vertelt zijn leven aan zichzelf en aan de zoon die hij nooit had. Een leven met uitgestalde filosofische, erotische, politieke en historische curiosa, waarbij je als lezer geboeid de zalen en de vitrinekasten afgaat. Aan het einde moet je vaststellen, het is… Lees meer »

Ieder van ons kent deze ervaring, van het ene ogenblik op het andere shift het leven. Niets is meer wat het leek en de grond onder je voeten wordt drijfzand. Katherine Mansfield beschrijft dat verschijnsel in haar korte verhalen.

Als het niet zoveel overlast voor de bergen zou betekenen, zouden meer mensen het kunnen doen.  Tussen aarde en hemel verblijven, niet zo heel ver af van de boomgrens, en gewoon zien wat er met een mens gebeurt. Wie het plan niet tot uitvoering brengt, kan nog altijd ‘De buitenjongen’ van Paolo Cognetti lezen.

Zenboeddhisten weten dat onze gedachten geen feiten zijn maar onrustige golven waar we ons beter niet helemaal door laten overspoelen. Toch laat het hoofdpersonage van ‘De pijnboomeilanden’ van Marion Poschmann uitgerekend dat gebeuren. Gilbert droomt dat zijn vrouw hem ontrouw is en kan vanaf dat moment de gedachte van bedrog niet meer van zich afzetten.